سفر زمینی به ارمنستان 1402

سفر زمینی به ارمنستان

سفر زمینی به ارمنستان با خودرو شخصی

در این سفرنامه می خوانیم

  • آشنایی با مسیر رفت و برگشت (تغییرات جدید مسیر)
  • شرایط عبور از مرز
  • بیمه خودرو
  • فیش جریمه سوخت خودرو
  • خیابانها و رانندگی در ارمنستان
  • جریمه توقف ممنوع
  • هتل در ارمنستان
  • بازگشت پسرم با هواپیما
  • وضعیت اینترنت در ارمنستان
  • پارک آبی ارمنستان
  • مرز زمینی ترکیه و ارمنستان

سفر در پایان روز سه شنبه مورخه 13 تیر 1402 با همراهی دوست خوبم حسین که در سفر توکیو همراهم بود و با 2 ماشین شروع شد . آماده کردن مقدمات سفر و همچنین ماشینها کمی زمان بر شد چون دوستم دقیقه 90 بدلیل مشکل در کولر ماشین ناگزیر مجبور به سفر با ماشین همسرش شد.

ساعت 11 شب از تهران به سمت مرز حرکت کردیم .

من قبلا 2 دفعه دیگه به ارمنستان سفر کرده بودم ولی آخرین بار حدود 11 سال پیش بود و از قوانین و شرایط آن اطلاعات دقیقی نداشتم.

پس از عبور از کرج و آبیک در میانه راه هشتگرد در یکی از رستورانهای بن راهی به نام مجتمع الماس درخشان برای شام توقف کردیم و در رستوران اکبر جوجه کلبادی شام را خوردیم . البته حالت فوت کورد داشت و به جز من که کباب خوردم بقیه فست فود خوردند.

اکبر جوجه مصطفی کلبادی نژاد

پس از صرف شام و استراحت مختصر به سمت مرز حرکت کردیم .

در طول مسیر از قزوین و زنجان گذر کردیم و با عبور از کمربندی دور شهر تبریز تبریز را هم دور زدیم و به سمت صوفیان رانندگی می کردیم .

من با تجربه های متعدد سفر به کشورهای اطراف خصوصا ترکیه در نظر داشتم صبحانه را در شهر صوفیان صرف کنیم و به سمت جلفا حرکت کنیم . ولی دوستم با بیسیم اعلام کرد که همسرش راه جدیدی را در گوگل مپ سرچ کرده و پیداکرده که مسیر را کوتاه تر می کند و نیازی به رفتن به جلفا نیست .

این اتفاق زمانی افتاد که آنها در ابتدای خروجی راه جدید ایستاده بودند و من حدود 25 کیلومتر جلوتر در شهر صوفیان منتظر آنها برای صرف صبحانه بودم .

به اصرار دوستم من این مسیر را برگشتم و با هم از جاده اصلی به سمت میانبر برای رسیدن به مرز ارمنستان که نام آن مرز نوردوز است خارج شدیم .

در واقع این جاده ، همان جاده آمند و با تابلوی سد آمند در راه اصلی و میانه راه جاده تبریز به صوفیان مشخص شده است.

وارد این جاده پرماجرا شدیم . جاده بسیار خراب ، با دست اندازهای جانکاه و ماشین خراب کن و پیچ و خم های شدید همراه بود . در میانه را در شهر خاروانا (Kharvana) صبحانه را صرف کردیم و باک ماشینها را لب ریز کردیم و به سمت مرز نوردوز راه افتادیم .

مسیر میانبر تبریز به نوردوز

عبور از این مسیر علی رغم اینکه زمان را کوتاه می کند در عوض عمر انسان و عمر قطعات یدکی ماشین را هم کوتاه می کند !  و البته به زمان سفر می افزاید . تنها حسن عبور از این مسیر منطقه خوش آب و هوا بودن و ییلاقی آن هست که ناگفته نماند که من اگر کلاهم آنجا بیافتد امکان ندارد به آنجا بازگردم .

این مسیر از ابتدای جاده اصلی تا مرز نوردوز 110 کیلومتر هست و 2 ساعت 15 دقیقه زمان می برد تا از آن عبور کنیم ولی 2 ساعت طاقت فرسا با سرعت مورچه ای .

باتوجه به تجربیات قبلی و طبق برنامه ریزی قرار بود ساعت 7 یا 8 صبح به مرز برسیم ولی با عنایت به مشکلات مسیر جدیدی که عرض کردم ساعت 12:30 به پایانه مرزی نوردوز رسیدیم

پایانه مرزی نوردوز

مرز نوردوز :

در مرز باید همراهان به همراه ساک و چمدانهایشان از ماشین پیاده شوند و پس از چک شدن چمدانها از X-Ray از مرز عبور کنند و فقط راننده می تواند با انجام تشریفات قانونی که همان ثبت برگ کاپوتاژ توسط گمرک، اخذ اظهار نامه و بازرسی ماشین در بخش اول توسط ارزیابان گمرک و نهایتا بازرسی پلیس مرز و درج مهر خروج از کشور و از همه مهم تر پرداخت جریمه سوخت از مرز زمینی (قسمت ایران) عبور کند.

جریمه سوخت :

همانطور که در سفرنامه قبلی (سفر زمینی به ترکیه ) عرض کرده بودم . متاسفانه پول زور دیگری (یاد غول برره بخیر) علاوه بر عوارض خروج از کشور درست شده به نام جریمه سوخت . سابق بر این هر ایرانی به مدت 3 ماه معافیت سوخت داشت ، به اینصورت که اگر از تاریخ خروج قبلی ماشین از مرز 3 ماه گذشته بود نیازی به پرداخت بنزین همراه ایشان نبود ولی الان قانونی وضع کردند و هر ایرانی که با خودرو قصد خروج از کشور راداشته باشد باید به کیوسک یا دفتر شرکت نفت مستقر در مرز مراجعه کند و کارت ماشین یا برگ سبز را تحویل آنها بدهد . در سیستم اطلاعات ظرفیت باک هر ماشین درج شده و باتوجه به حجم باک و قیمت سوخت در کشور مقصد مابه التفاوت این مبلغ را با قصاوت تمام دریافت می کنند . به عنوان مثال بنزین premium یا همان بنزین معمولی در کشور ارمنستان حدودا لیتری 420 درام هست که با توجه به نرخ امروز درام (130 تومان) هرلیتر بنزین در ارمنستان حدود 54 هزار تومان می باشد .

شرکت نفت ظرفیت باک ماشین بنده را 82 لیتر و قیمت نرخ بنزین تعادلی را 38 هزار تومان حساب کرد و جمعا مبلغ : 31،160،000 ریال از بنده گرفتند . یعنی به عبارتی هر بار که بخواهم با ماشین به همراه خانواده از کشور خارج شوم 3 میلیون تومان عوارض خروج و 3،200 هم بنزین جمعا 6 میلیون و خورده ای بدهم تا بتوانم از کشور خارج شوم.

فیش سوخت سواری

بخش ارمنی مرز Agarak :

در این قسمت برخلاف مرز بازرگان که خودرو در ترکیه نیاز به مدارک اضافی ندارد البته به جز بیمه ، در ارمنستان نیاز به گرفتن کاپوتاژ ارمنی هست . برای گرفتن کاپوتاژ ارمنی پاسپورت و کارت بین المللی ماشین لازم است . پس از صدور پیش نویس برگ کاپوتاژ ، شما را به بانک هدایت می کنند . در بانک مبلغ 10 هزار درام ارمنستان از شما در یافت می کنند و رسید آن را تحویل می دهند، شما بهمراه رسید مجددا به باجه مراجعه کرده و کاپوتاژ را در یافت می کنید .

بعد از صدور کاپوتاژ مجاز به خروج از مرز البته با رعایت تشریفات قانونی و بازرسی خودرو می باشید .

نکته : مرزبانان ارمنستان به انواع مواد مخدر ، استامینوفن کدئین و همچنین چاقو و باتوم حساس هستند و این موارد نباید به هیچ عنوان همراهتان باشد.

بیمه شخص ثالث ارمنستان:

وجود بیمه خودرو مثل ترکیه برای ارمنستان ضرورری است و نداشتن بیمه 100 هزار درام معادل 13 میلیون تومان جریمه دارد.

همانطور که در پست های قبلی در خصوص بیمه گفتم در قسمت ایرانی مرز دفتر بیمه هست که مبلغ بیمه را به من بین 9 هزار تا 10 هزار ارمنی قیمت داد ولی من با تجربه ای که از قبل داشتم بعد از گذر از مرز و خروج به ارمنستان در همان ناحیه مرزی و کنار فری شاپ مرز به دفتر بیمه مراجعه کردم و با مبلغ 8 هزار درام حدود 900 هزار تومان ماشین را بیمه 10 روزه کردم .

سیمکارت هم همانجا به مبلغ 5 هزار درام می فروشند که اگر عجله نکنید میتونید با خیلی کمتر از این مبالغ (حدود 2 هزار درام)  در کشور ارمنستان خریداری کنید .

شاید اگر ترس از جریمه بیمه نبود و میتوانستم در اولین شهر ماشین را بیمه کنم حق بیمه کمتری می پرداختم ولی به ریسک آن نمی ارزید.

حرکت به سمت ایروان:

مرز نوردوز تا ایروان

از مرز نوردوز تا ایروان پایتخت ارمنستان 385 کیلومتر هست ولی بدلیل پیچ های فراوان و وجود ماشینهای ترانزیت در جاده حرکت کند هست و این 385 کیلومتر حدودا 8 ساعت با توقف بین راه طول خواهد کشید.

در مسیر از شهرهای زیر عبور خواهید کرد:

  • Meghri
  • Lehvaz
  • Vardanidzor
  • Kajaran
  • Lernadzor
  • Musallam
  • Hamletavan
  • Kapan
  • Syunik
  • Achanan
  • Shrvenants
  • Verin Khotanan
  • Tandzaver
  • Tatev
  • Halidzor
  • Shinuhayr
  • Shaki
  • Sarnakunk
  • Tsghuk
  • Gorayk
  • Vayk
  • Yeghegnadzor
  • Areni
  • Zangakatun
  • Urtsalanj
  • Lanjar
  • Lusashogh
  • Shaghap
  • Urtsadzor
  • Dashtakar
  • Vedi
  • Vosketap
  • Aralez
  • Azatavan
  • Ayntap

مسیریاب های آفلاین مثل Sygic هنوز مسیری که اکنون در تصرف نیروهای آذربایجان هست را نشان می دهد . اگر با نقشه گوگل پیش بروید مسیر جدید را معرفی می کند . حواستان باشد که از روستای Syunik نباید به سمت شمال بروید بلکه از سمت چپ به سوی Achanan بروید.

مسیر در این فصل بسیار سرسبز و زیبا و پر از درختان میوه هست که می توانید از میوه آنها استفاده نمائید.

جاده بسیار پر پیچ و خم تر از جاده چالوس و لی بسیار زیباتر از چالوس هست . بدلیل اشغال مسیر ترانزیت توسط کشور آذربایجان و خصوصا مشکلاتی که برای ایرانیان و پلاکهای ایران ایجاد می کنند مسیر ترانزیت به جاده جدید تغییر پیدا کرده و چون این جاده مناسب ماشین آلات سنگین نیست ، آسیب زیادی به جاده خورده . قسمتهای خراب و کنده شده آسفالت ، دست اندازهای فراوان ، بخشهای خاکی و …. مشکلات زیادی برای تردد ایجاد می کنند و حرکت در این مسیر را بسیار دشوار می کنند.

این مسیر هم مثل جاده های ترکیه پر از شیر های آب شرب هست که برای خیرات یا یادبود در مسیر با تابلوی مشخص وجود دارد که برای استراحت و آشامیدن آب مکانهای خوبی هستند . حتی میتوانید ظروف خود را پر از اب کنید که در مسیر آب خنک همراه داشته باشید.

بعد از حدود 8 ساعت طی مسیر به شهر ایروان می رسید.

اگر کمی روی نقشه گوگل زوم کنید و جاده را رصد کنید مسیر پر پیچ و خم را خواهید دید.

قوانین رانندگی در ایروان:

قوانین رانندگی به شدت در ایروان اجرا می شود . تفکیک خطوط و انتخاب مسیر برای حرکت مستقیم یا گردش به چپ و راست باید مثل اروپا رعایت شود . شهر پر از ماشین پلیس هست شاید هر 10 تا ماشین در میان یک ماشین پلیس در حال حرکت هست .

توقف در مکانهای ممنوع جریمه و حمل ماشین با جرثقیل دارد و تخفیف شامل حال توریست هم نخواهد شد.

بنابراین هنگام رانندگی اکیدا توصیه می شود که با دقت به علائم ، چراغ راهنمایی و همچنین سرعت های مجاز توجه فرمائید . در مرز یک ایرانی را دیدم که از سفر قبلی حدود 100 هزار درام جریمه داشت و این مبلغ  حدود 13 میلیون تومان هست . جالب این هست که ایشان می گفت دفعه قبل با ماشین و حتی پاسپورت دیگری آمده بودند !.

احتمالا از روی چهره (در مرز مثل اکثر کشورها موقع ورودباید جلوی دوربین برای اسکن بایستید) یا کد یونیک پاسپورت شناسائی شده بود.

حمل خودروی ما با جرثقیل :

جهت انجام امور اداری به مرکز شهر رفته بودیم و پس از گشتن دنبال جای پارک، که اصلا وجود نداشت ، بالاخره در میان ماشینهای پارک شده کنار یک میدان یک جای خالی پیدا کردم ، و همانجا ایستادم . برای احتیاط همسر و فرزندم هم کنار ماشین بودند و من دنبال کار رفتم.

حدودا 20 دقیقه کار من انجام شد و موقع برگشت به سمت ماشین همسر و فرزندم را دیدم که آنها هم کمی از ماشین دور شده بودند و به سمت من آمده بودند .  مجسمه وسط میدان و فضای سبز آن بسیار زیبا و دیدنی بود ، همسرم پیشنهاد داد که عکس بگیریم.

سوئیچ را به پسرم دادم و گفتم از ماشین دوربین را بیاورد. بعد از چند ثانیه آمد و گفت ماشین کجاست ؟ آمدیم سوار ماشین بشویم که دیدیم ماشین سرجای خودش نیست !! .

جالبه که از این مدت 20 دقیقه 15 دقیقه آن را همسرم درکنار ماشین بود و مشغول مرتب کردن عقب ماشین بوده .

آن لحظه ما اصلا نمیدونستیم که ماشین رو کی برده !

بلافاصله به یک ماشین پلیس مراجعه کردم و جریان را گفتم ، بدجنس گفت من انگلیسی بلد نیستم . لحظات خیلی بدی بود . خانم مغازه داری رو پیدا کردم متاسفانه ایشان هم انگلیسی بلد نبود تا اینکه رهگذری وارد بحث ما شد و گفت: نگران نباشید اینجا دزد ندارد و قطعا جای ممنوع پارک کردین و پلیس ماشین را برده .

خیلی عجیب بود که فقط در چند دقیقه ماشین را برده بودند و ما متوجه نشده بودیم . خلاصه ایشان به پلیس تماس گرفتند و آدرس پارکینگ را تلفنی گرفتند .

اول تصمیم داشتم تاکسی بگیرم ولی بعد پشیمان شدم و گفتم شاید مجبور بشم به چند اداره مراجعه کنم ، بنابراین با دوستم حسین تماس گرفتم و آدرس دادم بیان دنبالم .

داشتم آدرس را در تبلت تنظیم می کردم و منتظر دوستم بودم که دیدم پلیس آمده و در حال انتقال ماشین دیگری هستند . یک یدک کش GMC آمریکائی بود که یک محور T مانند هیدرولیک داشت و زیر چرخهای جلو قرار میداد و یک گاری بزرگ 4 چرخ هم زیر چرخهای عقب خودرو و به راحتی و بدون صدمه ماشینها رو می بردن .

همزمان دوستم هم رسید ، ما دنبال یدک کش راه افتادیم البته مسیر رو با تبلت هم چک می کردم . هر دو باهم منطبق بودند و به پارکینگ رسیدیم .

در محوطه پارکینگ سرک کشیدم ، ماشینم رو که دیدم خیالم راحت شد. به درجه داری که آنجا بود گفتم البته با اشاره که این ماشین منه و باید چه کار کنم ؟ . اشاره به روبروی پارکینگ کرد و گفت باید برم آنجا.

روبرو هم پارکینگ بود و یک اتاق جلوی آن بود که پر از افسر بودند، یکی ا افسرها کاملا به انگلیسی مسلط بود و توضیح داد که اول باید به پلیس زنگ می زدی تا بیان و برات جریمه صادر کنند . به ایشان گفتم که سیمکارت ارمنستان ندارم و اینکار رو هم در محل حمل خوردو نکرده بودم ، خودش زنگ زد به پلیس و آدرس پارکینگ رو داد و به من گفت منتظر ماشین پلیس باشم.

بعد از حدود یک ربع ماشین پلیس آمد و از من مدارک شامل : کارت ماشین ، برگ کاپوتاژ و بیمه را خواست . جالبه که تا به حال تو این همه سفر کسی به من نگفته گواهینامه ات را ببینم !!.

یک برگ جریمه 20،000 (بیست هزار) درامی صادر کرد و گفت باید بری ترمینال پرداخت کنی ! من که دیگه زانوهام شل شده بود . گفتم ترمینال کجاست ؟ مدام به سمت راست اشاره می کرد . متوجه شد که من نمی فهمم یک خانمی که جنب پارکینگ کافی شاپ داشت را همراه من فرستاد، کمی آن طرف تر از  پارپینک یک کیوسک شبیه ATM یا همان کش لس های ما بود که همه کاری می کرد . من تازه فهمیدم منظورشان از ترمینال چیست .

آن خانم آمد و بخش جرائم رانندگی را انتخاب کرد و اسم و سال تولد و شماره ماشین را وارد کرد و اسکناس را از من گرفت و وارد دستگاه کرد و به این ترتیب جریمه پرداخت شد . مجدد به اتاق افسران مراجعه کردم و فیش را از من گرفتند و یک رسید چاپی بهم دادند . سپس من را برد و گفت ماشین را چک کن ببین ما صدمه ای بهش نزده باشیم ! خیلی برام جالب بود شنیدن این جمله .

ماشین را چک کردم و گفت مشکلی نیست . سپس من را مجددا به اتاق برد و در یک دفتر شبیه دفتر اندیکاتور از من امضاء گرفت و ماشین را تحویلم داد. خلاصه یک پارک ممنوع که اصلا تابلویی هم نداشت برای من بیش از 2 میلیون تومان هزینه برداشت .

نکته : اگر در شهر دیدید به طور غیر معمول جای پارک هست یا محلی که دیگران از آن عبور نمی کنند ، کمی باخود تامل کنید شاید آنجا ممنوع باشد !

گرفتن هتل :

خلاصه ، در حین اینکه من مشغول ترخیص ماشین بودم حسین و همسرش رفته بودند و در حوالی پارکینگ یک هتل گرفته بودند . یعنی از این بهتر نمی شد . بلافاصله با ماشین به هتل رفتم ، هتلی بسیار تمیز، نوسازکه و تمام وسایل آن واقعا نو بود . 3 اتاق گرفتیم جمعا به مبلغ 66 هزار درام (البته بدون صبحانه) .

با خواب شب واقعا خستگی راه از بدنمان بیرون آمد .

گرفتن بلیط هواپیما و مراجعه به فرودگاه:

با اتفاقات پیش آمده و خستگی راه تصمیم گرفتیم کمی بیشتر در ارمنستان بمانیم ، پسرم در یک شرکت شاغل هست و نمی توانست مثل ما چند روز بیشتر بماند ، لذا آنلاین یک بلیط یکطرفه از ایروان به تهران برای بازگشت ایشون گرفتم .

پرواز ارمنی بود و مبلغ آن حدود 6 میلیون تومان شد. صبح ساعت 8 دونفری به سمت فرودگاه حرکت کردیم ، ایروان بسیار کوچک هست و پس از رانندگی حدود 18 کیلومتر به فرودگاه Zvartnots  رسیدیم . فرودگاه بسیار شسته رفته و تمیزی بود .

با توجه به تابلوهای راهنما در ورودی اصلی فرودگاه، به سمت پروازهای خروجی رفتم.

از دستگاه با زدن دکمه تیکت گرفتم، راه بند باز شد و به داخل پارکینگ رفتم .

گرفتن کارت پرواز و جدا شدن از پسرم و ورود ایشان به پاسپورت کنترل و متعاقبا سالن ترانزیت کمتر از نیم ساعت انجام شد . داخل فرودگاه هات اسپات داشت و بعد از اطمینان از اینکه همه چیز به خوبی انجام شد از محوطه فرودگاه خارج شدم . (توضیح اینکه پسرم 5/16 سال دارد و این اولین پرواز بین المللی تنهایی ایشان بود).

فرودگاه ایروان

اینترنت در ارمنستان :

اگر شما هم مثل من تمایلی به خرید سیم کارت نداشته باشید می توانید از هات اسپات اکثر فروشگاههای بزرگ و کافی شاپ ها استفاده کنید . جالب اینکه پروایدر هات اسپات آنها همه یک شرکت بود و مراحل کار در همه جا یکسان هست . به اینترنتی که رمز ندارد وصل می شوید ، صفحه خوش آمد ظاهر می شود و پایین آن شماره معکوس دارد تا دکمه Skip روشن شود . بازدن دکمه skip کار تمام است و اینترنت شما نا محدود وصل می شود.

البته فراوانی اینترنت مثل ژاپن یا کشورهای اروپایی نیست ولی به هرجهت بی اینترنت نخواهید ماند.

پارک آبی ارمنستان :

بعد از بازگشت به هتل با دوستم حسین مشورت کردیم و قرارگذاشتیم باتوجه به تمیزی و بزرگی اتاق های هتل یک شب دیگر بمانیم ولی 2 اتاق را نگهداریم . متاسفانه بعد از مراجعه به رزروشن متوجه شدیم که تمام اتاقها آنلاین رزرو شدند و جای خالی برای شب ندارند.

با ناراحتی هتل را ترک کردیم و تصمیم گرفتیم بچه ها را به پارک آبی ببریم .

من همانطور که عرض کرده بودم حدودا 11 سال پیش ارمنستان آمده بودم و پارک آبی را به همراه هتلی در حوالی آن دیده بودم و حتی صحبتهایی ضمنی در خصوص عقد قرارداد برای آوردن تور از ایران با آن انجام شده بود. بنابراین به پارک آبی مراجعه کردیم .

در ورودی پارک آبی انواع و اقسام راهنما به زبان فارسی نوشته بودند و در آن تمام دستورات بکن و نکن را برای ایرانیان عزیز شرح داده بودند . قیمت بلیط پارک آبی 7000 درام یعنی حدود 800 هزار تومان هست و در آن تقریبا دیگر به پول نیازی نیست مگر برای اجاره قایق یا خوردن غذا .

مثل ایران بعد از خرید بلیط یک دستبند به شما داده می شود که برای هزینه های داخل پارک آبی باید آن را شارژ نمائید .

پارک آبی ایروان خیلی مجهز و مجلل نیست و معمولی هست .

لازم به ذکر است مجموعه آبی ایروان به 2 بخش سر پوشیده و باز تقسیم می شود . به مجموعه آبی سر باز Water World می گویند و به مجموعه آبی سرپوشیده که دارای سالن ورزشی و بدنسازی هم هست Aqua Tech .

آب پارک سرباز سرد و سرسره های آن مرتفع تر هستند ولی آب بخش سرپوشیده گرم و دمای هر استخر آن با دیگری متفاوت هست .

همانگونه که عرض کردم، پارک آبی Water World خیلی مجهز نیست و معلومه مدت زیادی هست تعمیرات اساسی و بازسازی در آن نشده . مثلا برای ورود به سرسره ها دمپایی ممنوع است ، بنابراین به نفع شماست که دمپایی را بالای برجک سرسره رها نکنید و پایین کنار وسایلتان باشد . خوب این مسیری که از خروجی سرسره تا بالای برجک برای سوار شدن مجدد طی می شود شاید بالای یکصد متر باشد . بخشهایی که باید بدون دمپایی برای ورود به سرسره ها راه برویم بسیار داغ و دارای شن ریزهست که کف پا را اذیت می کند. یعنی مدیریت آنجا حتی یک راه تمیز برای پیاده روی مردم هم درست درست نکرده . (البته بی انصافی نکنم حدود 15 متر از راه رو یک کناره به عرض 1 متر شبیه چمن مصنوعی و لی خیلی زبر و خشن پهن کرده بود ، کاشکی کل مسیر از همین بود با اینکه زبر بود ولی حداقل پاهامون نمی سوخت !!.

سرسره ها به 2 بخش تقسیم می شدند :

  • الف) انفرادی
  • ب) تیوپ و قایق

به این صورت که برای بالارفتن از برج سرسره ها 2 مسیر پیش رو بود که با تابلو مشخص شده بودند . یکی برای افرادی که انفرادی و بدون وسیله می خواهند از سرسره ها پایین بیایند و دیگری برای کسانی که با تیوپ تک نفره یا قایق های 2 و سه نفره میخواهند از سرسره پایین بروند .

طبیعی است اندازه سرسره ها هم برای فرد و تیوپ و قایق متفاوت هست .

شما می توانید قایق را اجاره کنید که قیمت آنها 3000 برای تک نفره 6000 برای 2 نفره و 9000 برای 3 نفره هست . ضمنا یادم رفت بگم ساعت کار پارک آبی از ساعت 11 صبح تا 7 بعد از ظهر بازهست.

اگر شما صبح یک قایق اجاره کنید تا پایان ساعت کار می توانید از آن به کرات در سرسره ها استفاده کنید .

همچنین کنار استخری که خروجی سرسره ها به آن منتهی میشود 3 صف و جود دارد که صف های 1 نفره برای تیوپ و 2 و 3 نفره برای قایق هست ، پارک تعدادی تیوپ و قایق را هم روزانه بصورت رایگان در اختیار مشتریان قرار می دهد که می توانید با ایستادن در صف آنها را بگیرید و یک بار با آن از سرسره ها پایین بیایید و پس از خروج از استخر باید مجددا به نفر اول صف تحویل بدهید، و اگر مجددا خواستید از آن استفاده کنید ته صف بایستید.

پارک آبی ارمنستان

گرفتن هتل 2:

ساعت 6:30 بعد از ظهر تقریبا پارک آبی شروع به تعطیل شدن کرد و ما آماده رفتن شدیم و پس از سوار شدن به ماشین مشغول جستجوی هتل شدیم.

چندین هتل را بازدید کردیم تا اینکه اتفاقی به هتلی که سالهای گذشته دیده بودم رسیدم . جالب اینکه این هتل دقیقا بالای پارک آبی بود.

پس از صحبت با رزورشن هتل متوجه شدم که این هتل علاوه بر اینکه صبحانه رایگان دارد، امکان استفاده از پارک آبی سرپوشیده (Aqua Tech) تا 11 شب ، پارک آبی سرباز(Water World) تا 7 شب و همچنین امکانات سالن بدنسازی  (gym) و ورزش رو هم رایگان برای میهمانانش دارد.

ما چون 2 خانواده بودیم یک ویلای دوپلکس بسیار بزرگ و شیک با کلیه امکانات و جکوزی و سونا گرفتیم که با تخفیف ، برامون شبی 70 هزار درام شد یعنی حدود 8 میلیون تومان .

این مبلغ برای چنان خانه ای با چنان امکاناتی و همچنین صبحانه و پارکهای آبی و … مبلغ متعادلی بود ضمن اینکه بین 2 خانواده تقسیم هم می شد .

هتل والنسیا

2 شب دیگر در این هتل ماندیم و سپس اقدام به بازگشت کردیم.

از جاذبه های شهر چیزی زیادی نمیتوانم بنویسم چون برای انجام کار اداری رفته بودم و بیشتر وقت را صرف همان کار و همچنین ترخیص ماشین! و پارکهای آبی کردیم ، لذا مدت محدودی در شهر پرسه زدیم و چند مال و پاساژ را بیشتر ندیدیم.

مراکز خرید SAS و همچنین ایروان مال و چند جای دیگر را دیدیم . نکته جالب وجود ماشینهای برقی در ایروان بود که برای من جالب بود . شبیه اروپا آنها هم ایستگاه شارژ ماشین داشتند .

در ایروان مال، استیشن های شارژ خودرو بودند و مشتریانی که برای خرید رفته بودند ماشینها را زده بودند شارژ.

تصمیم با بازگشت از ترکیه :

با علم به اینکه می دانستیم ارمنستان مرز مستقیم با ترکیه ندارد و برای رفتن به ترکیه باید اول به گرجستان برویم ولی با کمک گوگل مپ مجدد وسوسه شدیم و دیدیم تا مرز ترکیه خیلی نزدیک هست . باتوجه به فاصله 60 کیلومتری طمع کردیم و از ایروان به سمت مرز ترکیه راه افتادیم .
البته یک جستجوی کوچک هم در اینترنت زدیم و مطالبی پیرامون بازشدن مرز بین ارمنستان و ترکیه ، آنهم پس از زلزله ترکیه برای کمکهای بشر دوستانه ، عبور دیپلماتیک و همچنین اتباع کشورهای ثالث دیدیم که آن مطالب هم تصمیم ما را جدی تر کرد.
گوگل مسیر ایروان به سمت مرز ترکیه را به ترتیب از مسیرهای M5 <– M3 <– M1 برایمان مشخص کرد . انتهای جاده M5 که در واقع جاده ای مرزی بود و هیچ شهری کنار آن قرار نداشت به تابلوی مرز رسیدیم .

مرز ایروان و ترکیه

پس از حدود 1 ساعت رانندگی بالاخره به مرز رسیدیم و دیدیم خیلی سوت و کور هست ، سیم خاردار های متصل به برق ، برجک بلند نگهبانی با دوربین و بدون نگهبان رو رد کردیم و به پشت درب بسته ترکیه رسیدیم . نه شخصی نه تابلوئی ، کمی صبر کردیم و برگشتیم .

نکته : بسته شدن مرز ارمنستان و ترکیه به دلیل اختلافات بین 2 کشور هست که از سال 1995 بوجود آمده و 2 دلیل دارد ،  یک موضوع به رسمیت نشناختن نسل کشی ارامنه در سال 1915 به دست دولت عثمانی و دیگری به رسمیت نشناختن تمامیت ارضی ترکیه توسط ارمنستان هست . می توانید جهت اطلاعات بیشتر در خصوص روابط ترکیه و ارمنستان این مقاله را مطالعه فرمائید.

در راه برگشت با یکی از دوستان در ترکیه صحبت کردیم و ایشان مرز دیگری را معرفی کردند که کمی جلوتر بود.

این مرز در شهر Margara هست .

 با حدود یک ربع رانندگی به شهر مارگارا و نقظه صفر مرزی آن رسیدیم ولی متاسفانه آنجا هم تعطیل بود ولی ظاهرا خود محلی ها از آن مرز تردد داشتند ، جالب بود افرادی که آنجا بودند به ما  می گفتند با خانه های مجاور صحبت کنید و آنها شما را از مرز رد می کنند . فکر می کردند می خواهیم قاچاقی رد بشیم .

مرز مارگارا حد فاصل ترکیه و ارمنستان

پس از چند ساعت معطلی تصمیم به بازگشت از همان مسیری که آمده بودیم گرفتیم.

تقریبا تمام درام ها رو خرج کرده بودیم و مطمئنا برای بازگشت به ایران باید بنزین می زدیم ، بنا براین در مسیر برگشت مدام دنبال صرفی می گشتیم که یک اسکناس 100 دلاری را تبدیل به درام کنیم .

در پست های قبلی هم گفتم ، نرم افزار XE Currency روی گوشی برنامه بسیار خوبی برای اطلاع از برابری ارزها و نرخ تبدیل آنها هست . در زمانی که ما ارمنستان بودیم 100 دلار معادل 38,500 درام بود .

بازگشت به ایران:

هر چه گشتیم صرافی ندیدیم ، به ناچار به مرکز شهر ایروان برگشتیم و در مرکز خرید SAS شام خوردیم و همانجا دلار را تبدیل کردیم و بعد از صرف شام و خواندن نماز به سمت مرز ایران حرکت کردیم .

معمولا برگشت در سفرها خیلی سریعتر هست و زمان خیلی زود می گذرد .بعد از حدود 5 ساعت رانندگی بدلیل خستکی در کنار یک جایگاه سوخت توقف کردیم ودر ماشین خوابیدیم . تقریبا نزدیک سپیده دم بود که نماز صبح را خواندیم و مجدد به سمت ایران حرکت کردیم .

در مسیر برگشت کارگران و ماشین آلات راهسازی مشغول آسفالت ریزی و ترمیم جاده بودند . بعضی از قسمتهای مسیر که موقع آمدن خیلی خراب بودند یا خاکی بودند اکنون آسفالت شده بود ولی خود عملیات ترمیم در بعضی از پیچ ها باعث ترافیک شده بود .

در یکی از روستاها که یک تریلی با بار نامتعارف فلزات سنگین شبیه تیر آهن در یک پیچ دارای شیب گیر کرده بود، و کار به جایی رسیده بود که ماشین آلات بزرگ و قدرتمند ارتشی برای بکسل و جابجایی آن آمده بودند .

البته تردد سواری از لابلای آنها امکان پذیر بود ولی ترانزیت ها تا بازدن مسیر متاسفانه منتظر باید می ماندند .

تقریبا وسطهای راه بود که چراغ بنزین ماشینم روشن شد ولی یک حسی بهم می گفت بنزین نزن ، چراغ بنزین ماشین حسین هم روشن شده بود .

فکری به ذهنم رسید و به ماشین حسین حدود 15 لیتر بنزین زدیم و بهش گفتم که هوای من رو تو جاده داشته باشه واگر خاموش کردم سریع چند لیتر بنزین از ماشین حسین بکشم و ماشین خودم رو راه بندازم.

به همین ترتیب با پررویی تمام بدون بنزین به سمت ایران می آمدم !

در مسیر بازگشت مجدد طبیعت زیبا و درختان میوه اطراف جاده خیلی جذابیت داشت . به راحتی می توانستید بایستید و از میوه درختان که اکثرا آلو، آلبالو و گیلاس و …. بودند استفاده کنید .

همچنین در مسیر بازگشت به شهرزیبای Tatev رسیدیم که یک تلکابین بسیار زیبا در آن هست ولی متاسفانه موقعی که مارسیدیم تعطیل بود . نفهمیدم ساعت کار داشت یا کلا تعطیل بود .

تله کابین ایروان
AERIAL ROPEWAY "WINGS OF TATEV"

خلاصه به مرز رسیدیم ، تشریفات گمرکی بسیار سریع انجام شد ، پلیس مرز ارمنستان اصلا به ماشین کار نداشت و به چند سوال بسنده کرد.

اما تا دلتون نخواد پلیس ایران ، با اینکه با افسر لباس شخصی رفیق شدم ولی سر فرصت سوراخی از ماشین نبود که نگشته باشه ، کاملا ماشین رو زیر و روکرد بعد تازه اجازه داد من برم سمت قسمت گمرک ، آنجا هم مجدد ارزیاب ماشین رو گشت و بالاخره خلاص !!!

بعد از خروج از محوطه مرز بدون معطلی به سمت راست که همون جلفا هست پیچیدم و اصلا به بازگشت از خاروانا فکر هم نکردم.

اولین پمپ بنزین 20 کیلومتر از مرز جلوتر و در شهر سیه رود بود ، بعد از گذر از منطقه (ننم وای) که کمی هم جاده خطرناکی هست به سیه رود رسیدیم و با ورود به پمپ بنزین ماشین تشنه من سیراب شد.

سیه رود مرز نوردوز

نهار را در همان حوالی خوردیم ، البته خیلی دوست داشتم نهار را در جلفا بخوریم ولی بچه ها خیلی گرسنه بودند و مجبورشدیم . با رسیدن به جلفا سری هم به بازارچه مرزی جلفا زدیم و از فروشگاههای آن دیدن کردیم . قیمت ها نسبت به تهران خیلی خوب بودند ولی برای کسی که به راحتی میتونه بره ترکیه تنوع و قیمت اجناس جذابیتی نداشت .

از بازدید فروشگاهها به خرید یک بسته نسکافه برای مسیر و یک قوطی زیتون بسنده کردیم و به سمت تبریز حرکت کردیم .

میانه راه برای نماز مغرب و صرف شام در یک استراحت گاه بین راهی نزدیک خرمدره توقف کردیم و در خرمدره مجدد بنزین زدم و به مسیر ادامه دادم و نهایتا ساعت 3 صبح به منزل در تهران رسیدیم .

تا سفرنامه بعدی بدرود . . . . 

2 دیدگاه دربارهٔ «سفر زمینی به ارمنستان»

  1. مجتبی غلامپور سعدی

    درود بر شما بسیار عالی
    بنده هم توی هفته جدید قصد رفتن به ارمنستان رو دارم فقط یک سوال اینکه عوارض خروج رو اینترنتی قبول میکنن یا باید توی مرز پرداخت بشه؟
    و اگه مطلب مهمی هست که باید بدونم ممنون میشم اگه راهنمایی بفرمایید
    سپاسگزارم از لطف شما

    1. سلام ف سفر به سلامت انشااله . بله اونجا و در کلیه مرزها دستگاههای کش لس و دستگاه پوز برای پرداخت عوارض گذاشتن که خیلی سریع و راحت می توانید عوارض را پرداخت کنید . حتی اگر بارکد پاسپورت یا کدملی رو هم اسکن کنید تایم تایپ کردن 10 رقم کد ملی رو هم صرفه جویی می کنید .

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نوزده − چهارده =

پیمایش به بالا