سفر به اروپا با ماشین شخصی (قسمت2)

ادامه سفرنامه ، قسمت اول سفر زمینی به اروپا با ماشین که شامل وقایع و مسیر بازگشت از فرانسه به ایران می باشد. و شامل 2 بخش اروپایی و آسیایی هست.

بخش اول اروپا

بازگشت از فرانسه

در مسیر بازگشت از سفر به اروپا با ماشین شخصی مجددا از تونل بسیار زیبا و کار راه انداز مونت بلانک عبور کرده و از مسیر بزرگراه به سمت بندر آنکونا حرکت کردیم .

یعنی واقع اگر این تونل نبود شاید حرکت در قله های برف گیر و یخی کوه آلپ هفته ها یا شاید ماهها به طول می انجامید.

در بندر آنکونا همهمه ای که در رفتن وجود داشت نبود و فقط چند خودرو در بندر منتظر حرکت کشتی بودند و به راحتی بلیط تهیه کردم.

بندر ایتالیا

کشتی برگشت متعلق به کمپانی Anek Line بود ، در مجموع تفاوت زیادی بین این دو کشتی و امکانات آن نبود اگرچه در ساخت تنوع داشتند ولی در امکانات و خدمات تقریبا شبیه بودند.

هرچه قدر من در مورد ماشین وسواس به خرج داده بودم و مقداری لوازم یدکی و حتی روغن هم به همراه آورده بودم ولی از باطری ماشین غافل شده بودم .

توصیه ایمنی

قبل از بازگو کردن مشکل بوجود آمده در کشتی یک نکته در خصوص روغن ماشین عنوان کنم . در پاراگراف قبلی از روغن گفتم ، در سفرهای طولانی طبیعتا شما فرصت برگشت به ایران و تعویض روغن را ندارید و قاعدتا با روغنهای تقلبی هم که به دست ما میرسد نباید توقع کارکرد بیش از 10 هزار کیلومتر را داشت.

بنابراین چاره ای جز تعویض روغن در سفر نمی باشد ، اما 2 مشکل وجود دارد .

• معمولا در اروپا کمپانی ها با تعویض روغن ماشین را گارانتی می کنند و اگر به دلیل سهل انگاری در سرویس ماشین و تعویض روغن و فیلتر برای ماشین مشکلی پیش آید جوابگو هستند ، به همین دلیل به ماشینی که سابقه آن را ندارند خدمات نمی دهند.
• هزینه سرویس و خدمات در اروپا معمولا خیلی بالاست و با ایران قابل مقایسه نیست، ممکنه هزینه تعویض روغن چند برابر قیمت خود روغن برای شما تمام شود.

پس از سوارشدن به کشتی

اما ادامه ماجرا در کشتی :

من از کیفیت باطری غافل شده بودم و یخچال ماشین هم رفته رفته در حال تخریب باطری بود، هر چه پیش می رفتیم مدت روشن ماندن یخچال در حالت خاموش بودن ماشین کمتر می شد. تا جایی که در مسیر رفت جوری تنظیم کردیم برای داخل کشتی بتونیم محتویات یخچال رو مصرف کنیم و آن را خاموش کنیم .

تا جایی که در مسیر رفت جوری تنظیم کردیم برای داخل کشتی بتونیم محتویات یخچال رو مصرف کنیم و آن را خاموش کنیم .

ولی متاسفانه در مسیر برگشت فراموش کردم اینورتر را خاموش کنم و همانطور که قبلا عرض کردم، دسترسی به ماشین بعد از حرکت امکان پذیر نیست .

یکی از مخاطرات من در این سفر دریایی این بود که چه اتفاقی بعد از 17 ساعت خواهد افتاد.

جوری با خودم هماهنگ کردم که به محض اعلام از طرف کاپیتان برای مراجعه رانندگان به سمت پارکینگ من اولین نفر باشم که به ماشین برسم و اقدامی انجام بدهم.

سرانجام موعد مقرر فرا رسید و من بدون توجه و انتظار برای آسانسور پله هارو چندتا یکی پایین رفتم و خودم رو به ماشین رسوندم و دیدم ای وای باطری خالی شده و امکان استارت زدن هم نیست.

متاسفانه این سری ماشین من تقریبا جزو ردیف های دوم و سوم در کشتی بود و به تصور من الان کل ماشینها و تریلرها علاف من خواهند شد و کلی آبرو ریزی ….

شتابزدگی و شرمنده شدن

بلافاصله یاد پریزهایی که در اطراف کشتی برای اتصال کمپرها و تریلرها اوفتادم و سریعا شروع به سیم کشی از ماشین تا اولین پریز تابلو برق کردم.

همینطور که مشغول ایرانی بازی بودم ، یعنی اتصال اینورتر جهت شارژ باطری با یک سیم 2X0.75 ، دیدم صدای فش فش بی سیم کنارم میاد !

برگشتم دیدم یکی از مهندسین ایتالیایی برق کشتی پشت سرم ایستاده و با داد و فریاد میگه چه کار می کنی ؟ من شرح ماوقع رو بهش گفتم و اصلا براش مهم نبود و فقط داد میزد و می گفت با این سیم ؟! خطر مرگ داره ، سه فازه ، 380 ولته و …..

دیدم هرکاری می کنم یارو آروم نمیشه ، رفتم از ماشین آمپرمتر دیجیتال انبری داشتم آوردم و بهش گفتم من خودم مهندس برق هستم و همه اینها رو میدونم . حالا کمی آروم شد ولی بازم گیر داده بود می گفت تو مهندس برق هستی قبول ولی در کشتی مسئولیتی نداره و همه مسئولیتها متوجه ما هست.

خلاصه گفت دست نگه دار و به ما واگذار کن ، بعدش هم تو بیسیم اعلام کرد و یک وسیله چرخ دار مثل دستگاه جوش با یک کابل بلند سیار سه فاز آوردند و اینقدر آمپر بالایی داشت که فقط به من گفت استارت بزن ، در واقع حکم باطری به باطری رو داشت .

بعدش هم باهم دوست شدیم و دست دادیم ولی اینقدر یک دنده بود که آخرش هم می گفت همه چیز خوبه ، ماشین روشن شد و تو هم زنده هستی !!

بلاخره به یونان رسیدیم و شروع به عبور از یونان جهت رسیدن به مرز ترکیه کردیم . برخلاف مسیر رفت که اکثرا از کناره و جاده های جنگلی و کوهستانی عبور کرده بودیم ، در مسیر برگشت اغلب از اتوبان ها گذر می کردیم.

در شهر زیبا و بندری کاوالا در یونان نهار خوردیم ، یک رستوران بسیار خوب که صندلی هارو در پباده رو چیده بود و غذای بسیار لذیذ و اتفاقا ارزان داشت.

عوارض اتوبانها

البته اتوبانها در اروپا عوارض دارند که از یکی ، دو یورو شروع و تا 10 یورو هم ممکنه باشند .

عوارضی ها اتوماتیک و عموما با راهبند کنترل می شوند و دستگاهها انواع تگ وایرلس، سکه ، اسکناس و کارت اعتباری را قبول می کند .

• 

• 

• 

بخش دوم آسیا

ورود به ترکیه

پس از عبور از یونان ، شب به مرز ترکیه رسیدیم و الحمدلله خلوت بود و بدون دردسر وارد ترکیه شدیم.

باتوجه به اینکه مسیرهای شمالی ترکیه رو بیشتر گشته بودیم به خانواده پیشنهاد دادم پس از رسیدن به استانبول به سمت جنوب غربی و سپس جنوب ترکیه حرکت کنیم و در مسیر بازگشت شهر های بین راه را بگردیم .

بندر چاناک کاله

در مسیر تسالونیکی به سمت ازمیر در چاناک کاله مجددا به راه آبی برخورد کردیم ، یعنی پس از طی مسافت زیادی جاده تمام شد و نویگیشن اعلام کرد پایان راه خشکی .

سحر بود و خورشید در حال طلوع ، پیاده شدم و کمی استراحت کردم و دیدم سمت چپ ماشین حالت بندر یا لنگر گاه کوچکی است . پس از نیم ساعت لنج خودرو بر کوچکی در آن توقف کرد و ما با پرداخت مبلغ 12 لیر ترک با ماشین سوار آن شدیم و از دریا عبور کردیم و به سمت ازمیر ادامه مسیر دادیم

• 

• 

از بندر تسالونیکی تا ازمیر ترکیه حدودا 900 کیلومتر هست .

ازمیر

پس از رسیدن به ازمیر برای 3 روزهتل گرفتیم و باتوجه به مسیر زیادی که در راه برگشت از راه اتوبان آمده بودیم کمی استراحت کنیم.

ضمنا دنبال خرید باطری برای ماشین و همچنین خرید لباس نوزادی هم برای یکی از اقوام بودیم.

با کمی جستجو نمایندگی بوش را در ازمیر پیداکردم و با دوچرخه ای که هتل به صورت رایگان در اختیار مسافران قرار می داد خودم رو برای خرید باطری به اونجا رسوندم . پس از بررسی و قیمت باطری ها متوجه شدم که جنس باطری ها بسیار خوب و با کیفیت هست.

در اروپا هم دنبال باطری بودم ولی بدلیل قیمت بالا نخریده بودم ، قیمت ترکیه از اروپا خیلی بهتر بود ولی نسبت به ایران بالا بود .

خلاصه دردسرتون ندم ، باطری رو که همینطوری به من نفروختن !!!

مجبورم کردن رفتم دفترچه بین المللی (کارت ماشین) و پاسپورت رو آوردم و برام فاکتور با گارانتی صادر کردند . هرچی اصرار کردم که گارانتی نمیخوام قبول نکردند.

البته علت را پرسیدند و گفتم در ایران گارانتی ارزشی ندارد . فروشنده باتعجب فراوان گفت این باطری رو به مدت 2 سال هرجای دنیا ببری و مشکل پیدا کنه گارانتی داره ، من گفتم البته به جز ایران.

از اونا اصرار و از من انکار ، بلاخره رئیس شرکت اومد و سایت رو باز کرد و شروع به گشتن دنبال نماینده باطری در ایران کرد . من مطمئن بودم به جایی نمی رسه ! همینطور هم شد ، پس از کلی علافی گفت من نمیدونم چرا ایران نمایندگی نداره ولی به هرجهت هرجا مشکل خوردی ما در خدمتیم . منم تشکر کردم و باطری بستم رو ترک بند دوچرخه و آوردم هتل و روی ماشین نصب کردم .

خداییش عجب باطری هم هست .

در شهر ازمیر که به صورت هلالی دور تا دور دریا هست کنار نوار ساحلی خطوط دوچرخه سواری و فضای سبز زیبایی وجود دارد و همچنین ایستگاههای اجاره دوچرخه “البته مکانیزه” وجود دارد . یک چیزی شبیه بی دود که الان در ایران فعال شده . بچه ها علاوه بر دوچرخه های هتل گاهی اوقات هم از این دوچرخه ها استفاده می کردند.

• 

• 

• 

• 

آلاچاتی

مدتها بود عکسهای یکی از زیباترین شهرهای ترکیه به نام آلاچاتی رو می دیدم و منتظر یک فرصت بودم که بهش سری بزنم . اکنون این فرصت طلایی برام پیش اومد.

در مسیر برگشت از ازمیر به سمت شهرهای دیگر ، هرچند برای دیدن آلاچاتی از مسیر دور می شدیم و در واقع باتوجه به نقشه زیر باید مسیری رو می رفتیم و مجددا برمی گشتیم ولی واقعا ارزشش رو داشت .

به قدری آلاچاتی تمیز ، آرام و زیبا بود که توصیه می کنم همه از این همه زیبایی دیدن کنند .

بیشتر شبیه جایی برای ریلکس شدن و آرامش اعصاب بود ، نه سر و صدایی و نه همهمه ای ، فقط تا چشم کار می کرد آبی دریا، بی کران آسمان ، پرندگان ، گلها و فضاهای سبز بسیار دیدنی .

حدود 1 روز در آلاچاتی گشت و گذار کردیم ولی اقامت نه و بلافاصله از کمربند جنوبی به سمت ایران حرکت کردیم.

باتوجه به نزدیک شدن به مرزهای سوریه و عراق ، ایستهای بازرسی با قسمتهای شمالی خیلی متفاوت تر بود و همچنین تعداد آنها هم بیشتر بود .

سربازان پوشیده تر و بالباسهای چریکی ، اکثر پستهای بازرسی شبیه سنگر و حفاظت شده با بتن و موانع فولادی ، تانک و نفر بر هم مستقر بود و …..

قونیه – آرامگاه مولوی

در مسیر به شهر قونیه ، آرامگاه مولوی رسیدیم ، صیحانه را در آنجا خوردیم.

پس از صبحانه برای بازدید رفتیم ولی متاسفانه مجموعه تعطیل بود و نتوانستیم وارد شویم و فقط چند عکس از بیرون آرامگاه و پارک گرفتیم و پس از کمی گشت و گذارد در قونیه به سمت شهر دیاربکر حرکت کردیم.

• 

• 

• 

• 

دیاربکر

شهر دیاربکر شهر بسیار بزرگ و همچنین مذهبی بود . برخلاف اکثر شهرهای ترکیه تمام خانمها در این شهر محجبه بودند.

به قول خودشان دیاربکر از کلان شهرهای ترکیه هست . فروشگاههای بسیار بزرگ و مجللی در آن جا وجود داشتند.

• 

• 

شهر را گشتیم و در فود کورت یکی از مجتمع های تجاری هم شام را خوردیم و آماده حرکت شدیم.

معمولا من برای رفت و آمد به ترکیه از مرز بازرگان استفاده می کنم ، چون هم 24 ساعته هست و هم تشریفات گمرکی و مراحل اداری راحت تره . سایر مزرها کمی سلیقه ای عمل می کنند و برای خودشان تعطیلی و استراحت دارند و …

در این سفر هم به سمت مرز بازرگان یا همان گوربولاغ (نام ترکی مرز بازرگان) حرکت کردیم .

در راه بازگشت متاسفانه ماشین خراب شد و در عین حال که روشن بود و مثل ساعت کار می کرد ، متاسفانه گاز نمی خورد و همان طور سر گاز باسرعت کم حرکت می کرد.

باتوجه به GPS و تابلوهای راهنما دیدم در فاصله حدودا 130 کیلومتری تا مرز سرو (ارومیه) هستیم . بنابراین به ناچار تصمیم گرفتم میان بر بزنم و به جای فاصله زیاد تا مرز بازرگان آن هم با ماشین خراب سریعا وارد ایران بشم.